1 Gün, 1 Saat, 1 Dakika
Size ne anlam ifade ediyor bu başlık? Sabah kalkıp işe gidip, akşam eve dönüp yemeğinizi yedikten sonra televizyon izleyip uyuduğunuz anları mı. Yoksa durakta bekleyip belediye otobüsüne binip indiğiniz anları mı, yoksa bi bardak çay içtiğiniz zamanı mı?
Belki yukarıdakileri hızlı hızlı okuyup geçerseniz. Sizin için sadece geçip giden zamanı anlatacaklardır. Oysa o kadar basit değil o anlar… Sabah kalkıp sevgilinizle buluştunuz, onu çok seviyordunuz. Beraber gezdiniz. Çok mutluydunuz. Sonra yoruldunuz bi kafeye oturdunuz ona sıkıca sarıldınız, o da size. Sonra sevgi dolu bakışlar. Kahveleriniz geldi, içtiniz, sonra sevgilinizi öptünüz ve kafeden çıkıp sokaklarda gezmeye devam ettiniz, el ele. Sonra eve gittiniz onunla baş başa kaldınız ve güzel bir film açıp sadece onu düşünerek ve onu hissederek zaman geçirdiniz.
Film bitti saat geç oldu ve sevgilinizi eve bırakmak için evinizden çıktınız. Durağa gittiniz. Baş başa geçirdiğiniz anlardan kalma ve biraz da filmin etkisiyle, içinizde bi kıpırtı. Duraktayken çok şey konuşmak istediniz ama baş başa geçirdiğiniz anlardan olsa gerek sadece ona dokunmak ve ona bakmaktan başka birşey yapamadınız. Otobüs geldi bindiniz. Çok kalabalıktı, ayakta kaldınız siz bi yerlere tutundunuz, sevgiliniz de size sarıldı ve işte o an yine içiniz kıpır kıpır kendinizi çok mutlu, güçlü hissettiniz. Onu ne kadar çok sevdiğinizi düşündünüz.
Otobüs durakta durdu ve sevgilinizle beraber otobüsten indiniz ve yarın için planlar yapıp bunları konuştunuz ve evinin olduğu caddenin köşesine geldiniz ona sıkıca sarıldınız, ”Seni Seviyorum… ” dediniz ve öptünüz. O, evine doğru giderken; siz olduğunuz yerde kaldınız ve sadece ona baktınız…
Eve döndünüz. Mutlusunuz, sevgilinizle güzel bir gün geçirdiğiniz için ve yorgunsunuz… Koltuğa uzanıp televizyonu açtınız ve onu düşündünüz, düşündünüz… Gözünüzü bi açtınız, sabah olmuş televizyon hala açık. Kalktınız yüzünüzü yıkadınız, üzerinizi değiştirdiniz ve kahvaltınızı yapmak için masaya oturdunuz. Sevgilinizden bir mesaj “üzgünüm herşey buraya kadardı, bitti artık”. Evet bitti. Aradınız açmadı, anlamaya çalıştınız anlayamadınız, onu bulmaya gittiniz bulamadınız.
Neresi bile olduğunu bilmediğiniz bir caddenin ortasında hiç tanımadığınız insanların arasında yere oturdunuz ve düşündünüz, üzüldünüz. Çektiğiniz acı sizi zayıf düşürdü ve ağladınız bir çocuk gibi, herkes size bakıyordu ve sizi anlamaya çalışıyordu… Kalktınız yerden ve içinizde kocaman bir boşlukla sadece yürüdünüz, nereye bile gittiğinizi bilmeden…
1 gün 1 saat ve 1 dakika geçti. Görüyorsunuz ya, bir insan bazen hayatınızı ne kadar anlamlandırıyor; sizi duygu ve düşüncelerin arasında bırakabiliyor ve sıradanlıktan çıkarıyor; zamanı sadece onun için yaşıyorsunuz.
İşte “aşk” böyle birşey…
